Aftellen
Het is de titel van een artikel dat ik vluchtig in het AD lees, terwijl ik met mijn ene hand voorkom dat er een beker Optimel door de keuken vliegt en met mijn andere hand een bakje yoghurt probeer leeg te lepelen. Dan realiseer ik me dat ik onbewust al drie keer een dwingend ‘mamááá’ heb genegeerd. Het gevolg is een boos stampende kleuter die met een klap de gangdeur dicht smijt.
Goedemorgen.
Vakantietijdstress. Hou toch op, schei toch uit. Een beetje geïrriteerd sla ik de krant dicht. Wat een gezeur. Wat hebben we het toch ‘slecht’ in Nederland. We hebben het druk, we zijn moe en we hebben stress. Opvoedstress, werkstress, keuzestress, kerststress en nu dus ook vakantietijdstress. Geneuzel. Ik bedoel: je kunt ook níét op vakantie gaan.
“De to-dolijstjes in juni en juli zijn bij veel gezinnen angstaanjagend lang.”
Zo gaat het artikel verder. Hmmm, zit wel een kern van waarheid in. Ik werp een blik op de gezinsagenda die naast me ligt en merk dat mijn hartslag als vanzelf iets omhoog gaat. Mijn gedachten dwalen af langs de afgelopen dagen...
In de winkel zag het er zo leuk uit: een kant-en-klaar traktatiepakket. Ideaal voor het kinderdagverblijf-feestje van jarige jongste. Na vier verjaardagen in krap 2 maanden is mijn creativiteit behoorlijk opgedroogd, ik maak het mezelf dus een beetje makkelijk. Dacht ik. Uiteindelijk zit ik alsnog meer dan een uur te knippen en te plakken en te grote koekjes in te kleine uitdeeldoosjes te proppen. Als het laatste doosjes dan eindelijk gevuld is schiet me te binnen dat ik de traktatie voor de juffen ben vergeten. Wáár is de tijd gebleven dat ik dit soort situaties ruim van tevoren en grondig voorbereidde? Gelukkig vind ik nog wat plakjes bladerdeeg in de vriezer en een halve zak rozijnen in de keukenla. Ik vis een appel van de fruitschaal en ga aan de slag. Pfieuw, met dit noodgedwongen huisvlijt ga ik nog best goed wegkomen morgen.
De volgende dag word ik wakker van een enorme onweersbui. De regen klettert tegen de ramen. Wat voor dag is het? Wie moet waar naartoe? Hoe?! Ik breek mijn hoofd over allerhande noodoplossingen. Gedoe om niks, want anderhalf uur later is het weer droog en stap ik op de fiets met drie tassen, twee meisjes, en één gefröbelde standaard met 16 uitpuilende uitdeeldoosjes. (Ja echt, allemaal op één fiets!) Net op tijd wordt iedereen afgeleverd op de plaats van bestemming.
Adem in, adem uit.
Zo race ik door deze verregende zomerdagen, me constant afvragend of ik niks vergeet. Ik probeer te onthouden wanneer het, juffendag, kleuter-verkeersdag, spelletjesdag of wendag is (met wisselend succes). Ik maak en verzet afspraken met consultatiebureaus, tandartsen en dermatologen. Ik laat na om de was te strijken en mijn keukenkastjes uit te soppen. Waar ik me dan vervolgens weer schuldig over voel. Aan het einde van iedere werkdag ga ik steevast naar huis met het gevoel dat ik maar de helft heb gedaan van wat ik eigenlijk had willen doen. Waarna ik me verschrikt afvraag; wát eten we eigenlijk vanavond?!?
Jongste verkent luidruchtig haar (en mijn) grenzen. Oudste jammert en moppert en vind alles waar ze normaal zoveel plezier in heeft spannend of stom. School, zwemmen, spelen... Alles is haar te veel. Ze is moe. Haar eerste kleuterjaar duurt voor het mooie een paar weken te lang. Nog even volhouden lief, de eindstreep is in zicht.
Nog twee weken. Moet lukken. Ik tel de dagen af, tot we met z’n vieren in een volgepropte auto kunnen stappen op weg naar….niks. (De gedachte dat ik die auto wel eerst zelf vol moet proppen, onderdruk ik voor het gemak nog even). Ik kijk uit naar late ontbijtjes en langgerekte lummel-dagen. Als daar dan ook nog een zonnetje op kan schijnen ben ik helemaal gelukkig. Nog twee weken.
Vakantietijdstress. Had ik dat stomme artikel maar nooit gelezen. Waar je het bestaan niet van kent, kun je jezelf ook niet aanpraten. Maar nu is het te laat, ik heb het. Gedachteloos pulk ik de restjes van een boterham met smeerkaas uit het haar van jongste, gooi de krant in de papierbak en ruim de tafel af. Ik kijk op de klok en begin gehaast jassen en schoenen te verzamelen. Shit, is het al zó laat?!
PS. Voor meer (h)erkenning en gegarandeerd lol om je eigen gestress check je deze pre-vakantiestressbingo van De Club van Relaxte Moeders...
