"Verborgen leed" (?!?)
Beste Geert,
Ik ken u niet, dus hopelijk vindt u het niet vervelend dat ik u met de voornaam aanspreek. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat u best een beetje trots bent op zo'n fijne, oerhollandse naam, dus ik waag het er op!
Via het welbekende like-and-share-principe' verscheen uw Facebookbericht (zie hiernaast) in mijn timeline. Ik was er diep door geraakt.
Als bevlogen professional in de arbeidsmarktsector voel ik mij wellicht wat meer dan anderen aangesproken door uw schrijnende situatie. En daarom besloot ik te reageren. De teleurstelling die u te verwerken heeft gekregen, heeft u verbitterd. Ik begrijp dat en ik wil u laten weten dat ik met u meeleef.
Uw verhaal begint zo hoopgevend! Zoals u vol enthousiasme vertelt over uw sollicitatie. U had uw zinnen gezet op de baan van 'asielzoeker'. Mooi, hoe u uw optimisme haast voelbaar weet te maken voor mij als lezer! Het is duidelijk: u dacht uw droombaan te hebben gevonden.
Een kans uit duizenden: een avontuurlijke en lucratieve baan vol uitdaging. Precies waar u van houdt. En daar blijft het niet bij, want de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn subliem! Gratis eten, gratis huisvesting, gratis OV én gratis zorg. Kijk! Als rechtgeaarde Nederlander had u stiekem al tot in detail uitgerekend wat dat u allemaal zou opleveren. Logisch toch. En het getuigt van een pro-actieve houding. Aan motivatie uwerzijds geen gebrek!
Maar het ongelooflijke gebeurde, u kreeg de baan niet... Want: u bent Nederlander en Nederlanders blijken niet in aanmerking te komen. Zoveel onrechtvaardigheid, NATUURLIJK maakt dat u boos! Want hé, is dat geen arbeidsmarktdiscriminatie?! Laat ik u zeggen: u heeft een zaak in handen hoor! Grondwet, artikel 1 is hier duidelijk van toepassing. Dit riekt zó overduidelijk naar ongelijke behandeling dat u ongetwijfeld aanspraak kunt maken op een flinke schadevergoeding. Dat dan weer wel!
Want wat kunt u er aan doen dat uw wieg niet in Afghanistan of Syrië stond, maar in één van de rijkste en best georganiseerde landen ter wereld. Dat is niet uw schuld. Nee dat is domme pech. Dus hoe onrechtvaardig dat u nou juist dáárop afgerekend wordt. De wereld is wreed. Heel wreed.
Die secundaire arbeidsvoorwaarden, u krijgt ze maar niet uit uw hoofd. Maar weet u, het blijft natuurljk een wervende advertentie hè, zo'n vacature. Dus misschien kan ik u een klein beetje troosten met de gedachte, dat de UWV (het is eigenlijk hét UWV, maar geeft niet hoor. Welke Rechtgeaarde Nederlander beheerst zijn moedertaal tegenwoordig nog volledig foutloos?) deze functieomschrijving wel ietsje mooier heeft voorgespiegeld dan de dagelijkse praktijk zal inhouden. De functie-eisen zijn best scherp namelijk. Leest u even mee?
zwaar oorlogsverleden, incl. traumatische ervaringen is een harde eis;
Reiservaring is een must; mits onder erbarmelijke omstandigheden;
zeer heftige nachtmerries of andere uitingen van angst c.q. depressie dienen aantoonbaar aanwezig te zijn.
bewijsbaar verlies van dierbaren (vermissing onder zorgwekkende omstandigheden en vermoord voor uw eigen ogen zijn hierbij inbegrepen) is een pré.
De beoogde kandidaat dient tevens te beschikken over een redelijke mate van medemenselijkheid en empathie. Daarnaast is enig gevoel voor nuance voor deze functie onontbeerlijk.
Ik ken uw CV niet en kan derhalve geen inschatting maken van uw geschiktheid voor de functie. Maar ik dacht: mocht dit bij nader inzien toch niet het geval zijn, dan verzacht de volledige kennis over de beschikbare functie misschien uw leed. Een beetje.
Maar weet u wat ik zo mooi vind? U gaat niet bij de pakken neerzitten. Daadkrachtig richt u zich op de mogelijkheden die u als Nederlander wél heeft. Het gebruik van internet, uw vrijheid (van meningsuiting) en... De voedselbank. Want u kent uw rechten: verhongeren zult u niet!
En met die instelling, kritisch maar realistisch, en vol vechtlust komt u er zeker. Ondanks dat wil ik u toch sterkte wensen, maar bovenal: veel geluk! U verdient het.
Hartelijke groet, Dorien
